อาหารเป็นพิษ กับ ข้อควรระวังระหว่างการท่องเที่ยว

เรื่องของ อาหารเป็นพิษ กับการท่องเที่ยวนั้น เป็นอะไรที่ไม่มีใครอยากประสบพบเจอระหว่างการท่องเที่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการท่องเที่ยวประเภทลุยๆอย่างแบ็คแพ็ค, แค้มปิ้ง หรือ เทรคกิ้ง การที่ต้องท้องเสียและ/หรืออาเจียนอยู่ตลอดทั้งยามกลางวันและกลางคืน นอกจากจะไม่ได้นอนแล้ว ยังทานอะไรไม่ลงอีกด้วย คือแค่ ท้องเสีย (และอาเจียน) เป็นระยะเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนก็หนักหน่วงและเหนื่อยมากพอแล้ว แต่หากต้องเข้าห้องน้ำต่อเนื่องถึง 3 – 4 วัน ทั้งยังทานอะไรไม่ได้เลยด้วยล่ะ! ยังไม่พอ… หากต้องอยู่ในสถานที่ที่กันดาร ไม่ได้มีห้องน้ำ(และน้ำ)หรือแม้กระทั่งกระดาษทิชชู่ที่สะดวกสบายอีกด้วยล่ะ!

1. ประสบการณ์ของความทรมาน อาหารเป็นพิษ ตลอดทั้ง 5 วัน
2. แล้วเราจะหลีกเลี่ยง อาหารเป็นพิษได้อย่างไร
3. หากเกิดอาการอาหารเป็นพิษแล้ว ควรทำอย่างไร

---

มีเพื่อนๆ หลายท่านให้ความสนใจ หลังจากอ่านรีวิวการท่องเที่ยวของหยก ที่มีรูปแบบที่ค่อนข้างลุย ไปในที่ๆ มีนักท่องเที่ยวน้อยๆ ชอบขวนขวายหาสถานที่เที่ยวใหม่ๆ และได้เที่ยวได้สัมผัสแต่ละที่แบบเต็มๆ บอกว่า “ดูสนุกมากๆ เป็นสไตล์การท่องเที่ยวที่หายาก ไม่ค่อยมีใครเที่ยวแนวนี้กัน และอยากให้หยกจัดทริปพาเที่ยว” ในที่สุด หยกได้จัดทัวร์พาเที่ยวแล้วนะคะ เย้ๆๆ หยกเลยถือโอกาสนี้ ทำโพสต์ถึงเหตุผลที่หยกจัดทริป ทำไมทัวร์ของหยกจึงแตกต่าง และ ทำไมต้องมาเที่ยวกับหยก? มาไว้ที่นี้ค่ะ มาร่วมทริปร่วมสนุกด้วยกันนะคะ

ก่อนจะไปอ่านคำแนะนำของการหลีกเลี่ยงปัญหาอาหารเป็นพิษ และหากเกิดอาการอาหารเป็นพิษขึ้นแล้ว จะจัดการอย่างไร? ก็มาฟังเรื่องเล่าประสบการณ์ของความทรมานแรกของหยกก่อนดีกว่าค่ะ

1. ประสบการณ์ของความทรมาน อาหารเป็นพิษ ตลอดทั้ง 5 วัน

ครั้งแรกที่ทรมานสุดๆ ครั้งแรกของหยกกับอาหารเป็นพิษที่ ท้องเสีย อาเจียน และทานอะไรไม่ได้เลยต่อเนื่องยาวนานถึง 3 วัน ทั้งยังปวดท้อง ปวดบิดต่ออีกถึง 2 วัน ท่ามกลางการเดินทางบนถนนที่คดโค้งและขรุขระของ Pamir Highway เป็นระยะเวลากว่า 7 ชั่วโมง (ในวันแรก) ที่ตลอดข้างทาง แทบจะทุก 20 – 30 นาที คือ “ห้องน้ำดีๆของหยกนั่นเอง” แล้วต่อด้วยการนอนใน yurt ที่ Kara-Jilga บนที่สูงกว่า 4,300 เมตร กับห้องน้ำแห้ง(แบบส้วมหลุม)ที่แสนไกลแบบบนเขาสูง ที่สูงแค่เอวและใช่ค่ะ ที่ไม่มีแม้กระทั่งประตูและหลังคา ทำให้คนป่วยอย่างหยกต้องกึ่งเดินกึ่งคลานกว่า 400 เมตรจึงจะถึงห้องน้ำท่ามกลางความหนาวเย็นบนเขาสูง จนหมดเรี่ยวแรงที่ไม่มีมากขึ้นไปอีก ทั้งเหนื่อยและเพลียสุดๆ แต่ก็ยังต้องลากสังขารพร้อมความทรมานกับน้ำตาที่นองหน้า เพื่อไปให้ถึงห้องน้ำแทบจะทุกชั่วโมงเลยก็ว่าได้ จนเพื่อนแซวว่า “เดินเลื้อยๆ หมดแรงเหมือนงูแก่” ทำให้ต้องอดไปเทรคกิ้ง 3 วัน 3 คืนกับเพื่อนๆไปหนึ่งเทรค

–อาหารตัวต้นเหตุ–

คืนก่อนเกิดเหตุ เราทั้งสี่คนสั่งอาหารมื้อเย็นจานเดียวกัน โดยมีหยกกับเพื่อนอีกคนที่สลับกันเข้าห้องน้ำในคืนแรก (พักกันที่ที่พักแบบประหยัดที่เป็นแบบห้องน้ำรวม) แต่พอเช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อนคนนั้นก็หายและสบายดี มีแต่หยกเท่านั้นที่ยังคงต้องวิ่งเข้าห้องน้ำอยู่ตลอดวัน

–ของเสียออกพร้อมๆ กัน 2 ทิศทาง–

ครั้งแรกที่ของเสียออกพร้อมๆ กันถึง 2 ทาง จน(อ้วก)เลอะเทอะขากางเกง และพื้นส้วมของชาวบ้านไปหมด แต่ยังต้องลากสังขารเพื่อไปล้างขาและขากางเกงที่ลำธารใกล้ๆก่อนที่จะเดินกลับพร้อมกลิ่นตุๆไปที่ yurt และวานให้เพื่อนร่วมทริปช่วยเอาน้ำไปราดพื้นส้วมให้ โชคดีที่เพื่อนร่วมทริปรักหยกมากกกก เลยไม่มีใครเอาน้ำไปราดพื้นให้ และโชคดียิ่งกว่าที่เจ้าของ yurt เห็นใจ(สงสาร)และเข้าใจ จึงเป็นคนไปราดน้ำล้างพื้นส้วมให้ ซึ่งความเลอะเทอะนี้ไม่สามารถควบคุมได้ จึงเกิดขึ้นถึง 2 ครั้ง

ไหนจะทานอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งการดื่มน้ำ ก็ทำให้อ้วกออกมาหมดเช่นกัน ยากฏิชีวนะที่ทานไปก็คงออกฤทธิ์ไม่เต็มที่นัก เพราะอ้วกที่ออกมาช่างขมแสนขมเหลือเกิน

“มือหนึ่งถือยาดม อีกมือถือทิชชู่ ไหนจะกึ่งเดินกึ่งคลานกว่าจะถึงบริเวณที่เรียกว่า “ห้องน้ำแห้ง ที่ทุกอย่างทับถมลงไป แต่สิ่งที่เพิ่มคือกลิ่น!” ลองพิจารณาดูสิคะ  ว่าการที่คนที่คลื่นไส้อยู่ ต้องมาเจอกับกลิ่นเหล่านี้ ความอยากอ้วกจะยิ่งทวีคูณขนาดไหน หยกต้องอาศัยยาดมอัดจมูก สลับข้างไปเรื่อยๆ จนกว่าจะทำธุระเสร็จ ทั้งปวดท้อง ทั้งคลื่นไส้ ทั้งอยากอ้วกแต่อ้วกไม่ออก ทั้งหนาว ทั้งขาก็เป็นเหน็บจากการที่นั่ง(บนส้วมหลุม)เป็นเวลานานๆ ทั้งร้องไห้จนน้ำตานองหน้า ทรมานเป็นที่สุด”

แถมตกค่ำยังมีไข้ต่ำๆอีกด้วย วันและคืนแรกผ่านไปด้วยความทรมาน กับการทานอาหารเช้าไม่ได้ และการถูกบังคับให้ทานคุกกี้(ธรรมดาๆ)เป็นอาหารเที่ยงไป 1 ชิ้นถ้วน เพราะต้องทานยาปฏิชีวนะ กับข้าวต้มเป็นอาหารเย็นไป 1 ช้อนถ้วน ซึ่งถูกบังคับให้ทานอีกเช่นกันเพราะต้องทานยา ไหนจะการถูกบังคับให้ดื่มน้ำเพื่อทดแทนน้ำที่เสียไป ที่ยิ่งทำให้ผะอืดผะอมและกระตุ้นให้อยากจะอ้วกทุกครั้งที่จิบ

–ไม่ได้ไปเทรค แล้วไปอยู่ไหน–

ถึงใจจะสู้ ลุ้นว่าตอนเช้าอาการจะดีขึ้น จนได้ไปเทรคกับเพื่อนๆ แต่อาการ ท้องเสีย และ คลื่นไส้ ยังคงมีต่อเนื่อง ทั้งความเพลีย และ อ่อนล้าสุดๆจากการไม่มีน้ำและอาหารตกถึงท้อง ไหนจะยังสูญเสียน้ำอยู่ตลอดเวลา จึงทำให้ต้องถอนใจ บ๊ายบายกลุ่มเพื่อนที่เดินหน้าเทรคต่อ แล้วคืบคลานลากสังขารอย่างต่อเนื่องไปยังที่ๆคุ้นเคย(ส้วม)

เนื่องจากยังอยู่ในช่วงที่เราเหมารถจี๊ปเพื่อเดินทาง เพื่อนๆ จึงส่งต่อการดูแลหยกไปฝากไว้กับคนขับรถสุดชิว ที่จะมุ่งหน้าไปค้างแรมที่ แค้มป์ล่าสัตว์ (hunting camp) ที่ห่างออกไปอีก 2 – 3 ชั่วโมงด้วยถนนอันสุดทรหด เพื่อรอให้ถึงวันที่เทรคเสร็จ แล้วขับรถไปรับเพื่อนๆ ตามเวลานัดหมายที่ปลายทางในอีก 3 วันข้างหน้า

การต้องนั่งรถไปตามเส้นทางที่แสนจะขรุขระและคดโค้งทั้งๆที่ยังมีอาการท้องเสียและคลื่นไส้นั่นทรมานมากนอกจากยาดมและกระดาษทิชชู่ที่หยกต้องถือไว้ไม่ห่างตัวแล้วยังมีบ๊วยเค็มที่หยกต้องอมแทบจะตลอดเวลาเพื่อทุเลาอาการคลื่นไส้ที่มี

แค้มป์ล่าสัตว์แห่งนี้ค่อนข้างสะดวกสบาย หยกมีห้องส่วนตัว ทั้งห้องน้ำที่ยังคงเป็นแบบส้วมหลุมแบบแห้ง แต่สะอาดสะอ้านและห่างออกไปจากห้องนอนแค่ไม่ถึง 5 เมตรเท่านั้นเอง (แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่า แค่ภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่หยกถึงที่นี่ หยกก็ได้ทำลายความสะอาดของส้วมไปแล้ว ทั้งแมลงวันก็มากมาย ทั้งกลิ่นที่คงไม่ต้องให้บรรยาย)

วันนี้หยกอยู่แค่สองที่ คือบนเตียงนอนกับห้องน้ำเท่านั้น โดยที่มีทิชชู่และบ๊วยเค็มวางอยู่ใกล้ๆ และมือยังกำยาดมไว้อยู่ตลอดเวลา ยังไม่มีแรงสนทนากับคนที่อยู่ที่นี่ และเช่นเคยยังคงมีไข้ต่ำๆในช่วงเย็นๆ วันนี้หยกทานคุกกี้ 3 ชิ้นค่ะเช้ากลางวันและเย็น

–แค้มป์ล่าสัตว์–

แค้มป์ล่าสัตว์แห่งนี้อยู่ที่ Jarty Gumbez ซึ่งสูง 4,130 เมตร เป็นบริเวณที่มี hot spring ที่นี่จึงมีบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติที่น่าสนใจและน่าลงไปแช่มาก แต่ด้วยความที่ทั้งเพลีย ทั้งเหนื่อย ทั้งทรมาน ทั้งเสียน้ำไปตลอดวันเป็นเวลากว่า 2 วัน จึงไม่มีความคิดที่อยากจะลงไปแช่ในน้ำร้อนกว่า 41 องศา ที่อาจจะเป็นลมล้มพับไปในอ่างได้

พี่คนครัวเตรียมอาหารที่น่าทานมากๆ เนื้อแกะล้วนๆ ดูนุ่มนิ่มน่าลิ้มรสสิ้นดีมาเสิร์ฟให้ถึงห้องนอนแต่ความไม่อยากอาหารและคลื่นไส้ยังมีอยู่เต็มกำลังจึงกล่าวขอบคุณและส่งอาหารคืนพร้อมกับขอคุกกี้พร้อมชาร้อนมาแทนซึ่งแน่นอนค่ะแม้จะทานอะไรไม่ได้แต่หยกก็พยายามที่จะดื่มน้ำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

–อาหารมื้อแรก–

โชคดีคืนนี้นอนหลับสบาย สงสัยคงจะเพราะเพลียจัด คืนนี้เลยได้หลับยาว ไม่ต้องลุกไปเข้าห้องน้ำเลย เช้าวันรุ่งจึงรู้สึกดีขึ้นมากๆ คิดเอาไว้ว่าหายแล้วแน่ๆ เพราะเมื่อคทนไม่ได้ลุกมาเข้าห้องน้ำเลย ถึงแม้จะยังเหนื่อยและเพลียอยู่ก็ตาม ตอนนี้ยังคงไม่มีความอยากอาหาร แต่กลับรู้สึกหิวเล็กๆ ขอไข่ต้มไป 2 ฟองพี่คนครัวดูยิ้มตาโตคงจะเป็นเพราะเห็นหยกขออย่างอื่นนอกจากคุ้กกี้และชาร้อน

หยกยังจำได้ดี หยกรีบแกะเปลือกไข่อย่างไว และเมื่อตอนที่กัดคำแรกนั้น ไข่ต้มอร่อยสุดๆ อย่างกับได้กินอาหารชั้นเลิศจากมิชิลินสตาร์ จำได้ดีว่ากินไปแต่ละคำ ก็ส่งเสียงร้องอย่างเอร็ดอร่อยอยู่คนเดียวในห้อง ช่างเป็นไข่ต้มที่เนื้อเนียนนุ่มละมุนลิ้นและฟินเป็นที่สุด

–น้ำพุร้อนธรรมชาติ–

หลังจากละเลียดและฟินกับไข่ต้มเสร็จ หยกก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาสักนิดและเริ่มรู้สึกเบื่อเตียงนอนแล้ว คงเป็นเพราะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ ทั้งยังเริ่มทานอาหารมื้อแรกได้อีกด้วย ถึงแม้จะยังเพลียมาก จึงตัดสินใจไปอาบน้ำและแช่น้ำพุร้อน ที่สำคัญคือซักกางเกงที่เปื้อนและเหม็นอ้วก (ที่หยกต้องเอายาดมเหยาะๆเพื่อดับกลิ่นไว้) แต่ด้วยความที่แรงไม่ค่อยมีการซักผ้าจึงใช้เวลาค่อนข้างนานการอยู่ในที่ร้อนๆ แบบนี้จึงนานกว่าที่วางแผนไว้ทั้งๆ ที่หยกแค่ต้องการทำความสะอาดร่างกายโดยแช่ในน้ำพุร้อนไม่นานเพราะร่างกายยังเพลียอยู่กลัวจะเป็นลมไป

พอเสร็จสรรพรู้สึกสบายตัวขึ้นมากเลยค่ะ แต่เพลียกว่าเมื่อเช้า คงเพราะเสียน้ำออกไปกับความร้อนในห้องน้ำพุร้อนไปเยอะ จึงรีบดื่มน้ำให้เยอะเท่าที่จะดื่มได้ ด้วยความเพลียจึงมุ่งตรงไปสลบเมือดบนเตียง ผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง ก็เวลาอาหารเที่ยงพอดี ท้องเริ่มรู้สึกหิว (แต่ยังไม่มีความอยากอาหาร) และเริ่มรู้สึกเบื่อ หยกรีบดื่มน้ำเยอะๆ ก่อนที่จะเดินไปยังห้องทานอาหาร ที่มีคนนั่งอยู่จำนวน 8 คน ที่เมื่อหยกเดินเข้าไป ทุกคนคือดูตกใจปนดีใจ คนที่พูดภาษาอังกฤษได้ก็บอกว่า “โอ้โห ดีใจสุดๆ ที่ในที่สุดหยกก็สามารถเดินตัวตรงและยิ้มได้ และดีใจมากๆ ที่หยกออกจากห้องนอนและสามารถมาร่วมโต๊ะอาหารได้” อีกหลายคนที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ยิ้มกว้างให้แล้วเอามือขวาจับที่หน้าอกซ้ายพร้อมกับก้มศีรษะ แต่ก็ยังไม่วายที่แอบผิดหวังเบาๆ เมื่อหยกยังคงสั่งไข่ต้ม 2 ฟอง

–วันที่ 3 ที่อุตส่าห์ดีใจคิดว่าหายแล้ว แต่ยังคงเข้าห้องน้ำถึง 8 ครั้ง คงไม่ต้องถามว่าสองวันแรก เข้าไปกี่รอบ–

หลังจากลั้นล้าได้ไม่นาน ห้องไส้ก็กลับมาปั่นป่วนอีก ท้องเสีย เลยต้องกลับไปยังที่คุ้นเคยตลอดช่วงบ่ายถึง 8 รอบ ช่างเหนื่อยและทรมานเป็นที่สุด โดยระหว่างนี้หยกยังคงพยายามที่จะดื่มน้ำ(ชาร้อน)ให้ได้มากที่สุด

หลังจากดื่มน้ำไปเยอะพอควร และเริ่มเบื่อกับเตียงนอนสุดๆ จึงตัดสินใจไปแช่น้ำพุร้อนอีกสักรอบ ครั้งนี้ตั้งแต่แช่จริงๆ (แต่แน่นอนค่ะ อาบน้ำล้างตัวก่อนลงแช่) รู้สึกสบายตัวและสดชื่นมากๆหลังจากแช่ได้ไม่นานก็เริ่มรู้สึกร้อนและหายใจไม่สะดวกจึงตัดสินใจขึ้นและรีบดื่มน้ำตามมากๆ

ข้างนอกอากาศเย็นสบาย ฟ้าแจ่มมาก ก็แน่นอนล่ะ นี่อยู่สูงตั้ง 4,130 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลเลยนี่นาหลังจากสบายตัวและรู้สึกเบื่อสุดๆจึงออกมานั่งเล่นตากลมข้างนอกอาการท้องเสียหายไปแล้วยังคงมีก็แต่มวนท้องและท้องร้องตลอดเวลาแต่ไม่ได้ร้องแบบหิวนะคะ

–ข้าวสวยร้อนๆมื้อแรก–

ตกมื้อเย็น หยกเข้าไปร่วมทานอาหารที่ห้องทานอาหาร ทุกคนดูดีใจ แต่หยกยังคงขอไข่ต้มเช่นเคย ก็อาการอยากอาหารยังไม่กลับมานี่นา แต่สิ่งที่มาเสิร์ฟตรงหน้านั่นมีไข่ต้มถึง 3 ฟอง พร้อมกับข้าวสวยร้อนๆ ที่จัดตกแต่งอย่างสวยงามด้วยหอมใหญ่, มะเขือเทศ และแตงกวา ต่อมหิวเลยเริ่มทำงาน อยากได้ก็แต่ซีอิ้วสิทีนี้ แต่ไม่มี เลยใส่เกลือกับพริกไทยดำแทนค่ะ ไม่งั้นคงจะฟินมากกว่านี้ อารมณ์ตอนนี้คือคิดถึงบ้านขึ้นมาทันที

–นอนไม่หลับ–

หลังจากอิ่มหนำสำราญกับมื้ออาหารสุดจะธรรมดาที่หยกทานจนเกลี้ยงแต่อร่อยเป็นที่สุดแล้วก็ถึงเวลานอนแต่ด้วยความที่นอนเยอะนอนจนเจ็บกล้ามเนื้อหลังไปหมดคืนนี้เลยทรมานกลิ้งไปกลิ้งมาทั้งลุกทั้งนั่งพลิกซ้ายทีพลิกขวาสองทียังไงก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลยค่ะแต่ก็ยังโชคดีที่ไม่ท้องเสียแล้ว

–อะไรนะวันที่ 4 แล้ว แต่ยังคงถ่ายท้องอีกตั้ง 3 ครั้ง–

วันนี้เป็นวันนัดหมายที่จะต้องไปรับเพื่อนที่เทรคเสร็จ หยกเลยดีใจและตื่นเช้า(ลุกออกจากเตียงเร็ว)เป็นพิเศษ ถึงแม้จะยังเพลียที่ไม่ได้นอนทั้งคืน แต่ก็ไม่วายไปล้างหน้าล้างตากับน้ำพุร้อน ก่อนมาทานไข่ต้ม แล้วบอกลาพร้อมขอบคุณที่ดูแลหยกเป็นอย่างดี ก่อนจะรีบขึ้นรถ ไปตามถนนที่ทำให้หยกต้องพึ่งยาดมและบ๊วยเค็มตลอดเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงจนถึงจุดหมาย

เพื่อนๆดีใจรับวิ่งมาหา หลังจากทราบว่าหยกดีขึ้น รับรายงานและเล่าทันทีว่าหยกพลาดมากและเทรคนี้สนุกขนาดไหน แหมๆๆ รักกันจริ๊ง!

เที่ยงมื้อนี้ หยกทานก๋วยเตี๋ยวที่เรียกว่า lagman ไปได้นิดหน่อย ก็ต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอีกแล้ว นี่มันวันที่ 4 แล้ว ทำไมยังไม่หาย ปวดท้องแทบจะตลอดเวลา หิวก็ปวด กินอิ่มก็ปวด ทั้งยังคลื่นไส้อีก ทรมานสุดๆ มื้อเย็นหยกเลยขออาหารที่คุ้นเคย ไข่ต้ม 2 ฟอง

–วันที่ 5 อยากกลับบ้าน! ปวดท้อง ปวดบิด ทรมานสุดๆ–

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทานยาปฏิชีวนะแล้ว แต่อาการปวดท้องแบบบิดๆและคลื่นไส้ยังไม่จากไป คิดไว้เลยว่าถ้าพรุ่งนี้ยังไม่หาย หยกจะเปลี่ยนตั๋วกลับบ้านแล้ว ไม่ก็บินไปหาน้องไข่(น้องสาว)ที่อยู่ยุโรปซึ่งอยู่ใกล้ๆกันนี่เอง เพราะหยกมีวีซ่าเชงเก้นอยู่ เข้าประเทศได้สบายมาก

พอวันรุ่งขึ้น อาการหยกดีขึ้นมากๆ ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาการปวดท้องและคลื่นไส้หายไป เหลือแค่รู้สึกไม่สบายท้องและท้องร้องโครกคราก(สงสัยหิว) ความหิวและความอยากอาหารกลับมาแบบเต็มพิกัด สงสัยมันกลัวจะอดเที่ยว และได้กลับบ้านสินะ

–เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า–

ถึงแม้เราจะสั่งอาหารเหมือนกับเพื่อน ก็ใช่ว่าจะท้องเสียเหมือนกันทุกคน ก็ภูมิคุ้มกันของแต่ละคนนั้นต่างกันนี่นา

2. แล้วเราจะหลีกเลี่ยงอาหารเป็นพิษได้อย่างไร

1. ให้มั่นใจว่าอาหารที่ทานนั้นพึ่งทำเสร็จใหม่ๆ ยังคงร้อนอยู่ หลีกเลี่ยงการทานอาหารที่ทำทิ้งไว้จนเย็น
2. หลีกเลี่ยงอาหารที่มีผลิตภัณฑ์ของเนื้อสัตว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ที่นั้นห่างไกลกันดาร ไม่มีตู้เย็นที่จะเก็บเนื้อสัตว์เหล่านั้นได้
3. ผักและผลไม้สดก็เช่นกัน ควรแน่ใจว่ามีการล้างอย่างสะอาด ด้วยน้ำที่สะอาด ด้วยน้ำที่สามารถดื่มได้ หรือเลือกประเภทที่สามารถปอกเปลือกทานได้ เช่น กล้วย หรือ แตงกวา เป็นต้น
4. ดื่มน้ำดื่มที่อยู่ในภาชนะที่พึ่งเปิดใหม่จากขวด หรือเป็นน้ำต้ม(จนเดือด)สุกเท่านั้น หรือ เลือกดื่มชาร้อน เป็นต้น
5. สุขอนามัยจากตัวเองก็สำคัญไม่แพ้กัน จึงหมั่นล้างมือให้สะอาดทุกครั้งหลังใช้ห้องน้ำและก่อนทานอาหาร

3. หากเกิดอาการอาหารเป็นพิษแล้วควรทำอย่างไร

1. หากทราบแน่ๆว่าเป็นอาการอาหารเป็นพิษแล้วหากมีอาการคลื่นไส้ให้พยายามอ้วกให้ออกอาจจะต้องใช้วิธีการล้วงคอช่วยก็ควรทำนะคะจะได้เอาอาหารที่ทานที่อาจเป็นต้นเหตุออกและจะได้รู้สึกโล่งและสบายขึ้น
2. ทานยาปฏิชีวนะ(ที่แนะนำให้พกไปด้วย)ให้ครบคอร์ส โดยต้องปรึกษาแพทย์ผู้ชำนาญการและข้อคำแนะนำก่อนทำการซื้อยานะคะ
3. พยายามดื่มน้ำให้มากๆเพื่อทดแทนอาการขาดน้ำจากการถ่ายท้องและ/หรืออาเจียน
4. พยายามทานอาหารสักนิดสักหน่อยก็ยังดี เช่น คุกกี้ แครกเกอร์ ข้าวต้ม หรือ น้ำซุป เพื่อให้ร่างกายมีพลังงานและเพื่อที่จะได้ทานยา
5. หากมีไข้ ให้ทานยาลดไข้

หยกไม่เคยอาหารเป็นพิษมาก่อน อย่างมากก็แค่ถ่ายท้อง 2 – 3 ครั้ง แล้วก็หาย นี่เป็นครั้งแรกที่ยาวนานถึง 5 วัน ที่ร้องไห้ทุกวันและทุกครั้งที่ต้องลากสังขารตัวเองไปให้ถึงห้องน้ำ เพราะต้องกลั้นและพยายามไม่ให้ปล่อยออกมาระหว่างทาง ยังไม่พอยังออกพร้อมๆกันสองทาง “ประมาณว่าหายใจเข้า ก็จู๊ดๆทางทวาร พอหายใจออก ก็พุ่งออกทางปาก ซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่หลายที” จึงเป็น 5 วันที่ยาวนานและทรมานเป็นที่สุด แต่อตรนี้พอเล่าให้ใครฟังก็กลายเป็นเรื่องฮาที่สุด ซึ่งก็จริงค่ะ พอหยกนึกย้อนกลับไป มันก็ฮาและตลกอย่างบอกไม่ถูกเลยเชียว

ใครเคยมีประสบการณ์ อาหารเป็นพิษ วิธีการดูแลตัวเองการป้องกันหรือเรื่องเล่าอื่นๆที่อยากแบ่งปันเพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้ป้องกันได้ทันจะได้ไม่มีใครซ้ำรอยหรือหากต้องซ้ำรอยอย่างน้อยก็จะได้รู้จักการดูแลให้ดีที่สุด

ทั้งนี้ หากเพื่อนๆ กำลังวางแผนจะไปเที่ยวที่ คีร์กีซสถาน และมองหาสถานที่เทรคกิ้งอื่นๆ อีก หยกก็มีมาแนะนำค่ะ สวยงามมากๆ และน่าเดินมากๆ เหมือนกัน นั่นก็คือ Heights of Alay Trek ซึ่งหยกได้แบ่งออกเป็น 2 บทความนะคะ อีกอันจะเป็นตอนข้ามพาส Sary Mogol Pass ค่ะ และ Keskenkyia Loop Trek ซึ่งหยกก็แบ่งออกเป็นสองบทความเช่นกัน คือ Keskenkyia Loop Trek 1 และ Keskenkyia Loop Trek 2 นะคะ และอีกเส้นทางที่ฮิตสุดๆ ก็คือ Ala Kul Trek ค่ะ คลิ๊กลิ้งค์เข้าไปอ่านได้เลยนะคะ

---