เดินทาง ใน ศรีลังกา ผจญภัยบนรถทัวร์ขึ้นเขา

การ เดินทาง ใน ศรีลังกา ของหยก จะเสียว จะมันส์แค่ไหน ไปดูกันค่ะ

ห๊ะ..มีคนต่อแถวขึ้นรถทัวร์อีกเป็นสิบ

คนแน่น ไม่มีที่เกาะ ไม่ได้นั่ง ขับซิ่ง ถนนแคบ โค้งเยอะ ขึ้นเขา เมารถ คงไม่มีอะไรที่จะแย่ไปกว่านี้

แต่…!! สิ่งที่แย่ๆ ไม่ได้เกิดขึ้นกับหยกในทริปนี้ค่ะ

สิ่งที่คุณเห็น และ จินตนาการต่อไปเอง มันไม่ถูกต้องเสมอไป การที่เห็นคนอัดแน่นเต็มรถเมล์ที่ใช้สำหรับ เดินทาง ใน ศรีลังกา แบบนี้ ไม่ได้บ่งบอกว่าเราจะไม่สะดวกสบาย ทุกคนจะอารมณ์ตึงเครียด คนเดินเบียดเสียดกันแรงๆ หรือ มีกลิ่นตัวที่ไม่พึ่งประสงค์ เพราะหยกลองมาแล้วกับตัวค่ะ และ ยังคงจะทำอยู่ทุกๆ ทริปที่ไปค่ะ

หากคุณลองเปิดโอกาส การผจญภัย ให้ตัวเอง ด้วยการทำตัวเหมือนคนท้องถิ่นแล้ว

การท่องเที่ยวของคุณ จะไม่เหมือนกับนักท่องเที่ยวทั่วๆ ไป ไม่จำเจ

และ ยังทำให้ทริปนั้นๆ มีสิ่งตื่นตาตื่นใจเข้ามาอยู่เรื่อยๆ และ จะประทับใจแบบไม่มีวันลืม

การ เดินทาง ใน ศรีลังกา หยกโดยสารด้วย รถเมล์ รถทัวร์ รถตู้ และ รถไฟค่ะ การเดินทางด้วยรถทุกประเภทนี้ แบบว่าอัดแน่น (เช่นรถตู้ที่หยกนั่งไปด้วย พร้อมกับคนอีก 20 – 30 คน หรือ มากกว่า จริงๆ นะ) ไปด้วยคน และ ข้าวของ จนเต็ม จนล้นคัน อยู่ตลอดเวลา ประมาณว่าขยับเขยื้ยนแต่ละส่วนของร่างกายแทบจะไม่ได้เลย แถมคนขับก็ขับเร็วกันซะทุกคันเลยค่ะ และ ถ้าหากได้ที่จับแล้วก็ห้ามปล่อยเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นท่านจะเสียสิทธิ์ในการจับทันที 55+ ถ้าได้นั่งนี่จะถือว่าโชคดีมาก เพราะจะมีที่เกาะเป็นของตัวเอง (แต่ก็ห้ามปล่อยเช่นกัน) หยกนี่กำที่เกาะแน่นจนแหวนที่นิ้วงอบิดเบี้ยวเป็นครึ่งวงกลมไปเลย ฝ่ามือนี่ก็แดง มีตุ่มน้ำใสๆ อยู่ทุกวี่วันที่มีการเดินทาง แขนนี่ก็เกร็งจนเมื่อยสุดๆ นี่แค่พูดถึงการ เดินทาง ใน ศรีลังกา แบบทางราบระหว่างเมืองเท่านั้นนะคะ

ดีอย่างที่คนศรีลังกาเค้าเป็นมิตร ใจดี อารมณ์ดีกันทุกคน บรรยากาศที่คิดว่าจะเคร่งเครียด บนรถที่เต็มไปด้วยผู้คนแบบนี้ และ รถที่ขับเร็วจนแม้กระทั่งคนที่นั่งอยู่นี่ยังไถล ไปซ้ายที ขวาที แล้วคนที่ยืนล่ะจะเป็นแบบไหน คงจินตนาการกันออกนะคะ แต่เนื่องด้วยรถบางคันมีการเปิดเพลงจังหวะเร้าใจ หลายๆ คนร้องเพลงไป ฮัมเพลงไป จึงทำให้ความเคร่งเครียดที่เหมือนจะมี มลายหายไปอย่างง่ายดาย กลับกลายเป็นความรู้สึกตื้นเต้น และ สบายใจอย่างบอกไม่ถูกเข้ามาแทน

แล้วถ้าต้องนั่งรถทัวร์ที่บรรทุกคนแน่นยังกับปลากระป๋องและยังขับเร็วอีกด้วยขึ้นเขาละ นึกภาพกันออกไหมคะว่าถ้าต้องยืนเบียดกันอัดแน่นแบบขยับไปไหนไม่ได้พร้อมกับมีข้าวของสัมภาระอีก แล้วก็แน่นขนาดที่แทบจะไม่มีที่เกาะเลย คนขับก็ขับเร็ว แล้วขับขึ้นเขา วนไปเวียนมา ถนนนี่ก็เป็นตัวเอส และไม่มีขอบทางกั้น จะเมารถ วิงเวียนและเกร็งขนาดไหน

นี่หยกกำลังพูดถึงการ เดินทาง ใน ศรีลังกา (Sri Lanka) โดยรถทัวร์ขึ้นเขา ไปที่เมืองนูวาระ อิลิยา (Nuwara Eliya) หรือ การนั่งรถทัวร์สองต่อจากเมืองแคนดี้ (Kandy) ขึ้นเขาไปเรื่อยๆ เพื่อไปไฮกิ้งที่ Adam’s peak ที่เส้นทางทั้งสองเส้นทางนั่นคดเคี้ยวมากๆ และ มากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งขับเร็วแบบถือว่าซิ่งเลยก็ว่าได้ แถมยังมีรถสวนอยู่เรื่อยๆ แทบจะไม่มีขอบทางหรือแม้แต่ต้นไม้กั้นเลย นอกจากวิวความสวยงามของไร่ชาที่ต่ำไปเรื่อยๆ เลี้ยวโค้งทีนี้ทั้งเสียว ทั้งกลัว ตัวทั้งตัวนี่เหวี่ยงโดยมีมือสองข้างที่เกาะแน่นที่ราวเป็นจุดศูนย์กลางไปชนคนซ้ายขวาหน้าและหลังเลยทีเดียว แค่นึกถึงก็แทบเมารถแทบแย่แล้ว ดีนะที่หยกมียาดมและบ๊วยเค็มไปด้วย ไม่งั้นคงได้เอาของเก่าออกมาแน่เลย อ๋อ..ช่วงที่หยกไปเค้ากำลังปรับปรุงถนนบางเส้นทางอยู่ ทำให้ถนนสองเลนที่เล็กเหมือนแค่เลนครึ่งเหลือแค่ไม่ถึงเลน แบบพอดีรถเป๊ะๆ เสียวกว่าเก่า ใจหาย ใจคว่ำกันเลยทีเดียว

กลัวขนาดที่ต้องชำเหลียงมองคนขับอยู่บ่อยๆ คนขับนั้นดูชำนาญในการขับ(ซิ่ง) และ ตั้งใจมาก ส่วนผู้โดยสารคนอื่นๆก็ดูเฉยๆ และ ชิวมากเช่นกัน ดูเหมือนว่าสิ่งที่หยกกำลังเผชิญอยู่นั้นไม่มีผลกระทบกับชาวศรีลังกาเลยค่ะ เค้าดูนั่งและยืนกันสบายมาก แอบอมยิ้ม และ หัวเราะเวลามองดูหยกซะด้วยซ้ำไป (คงต้องไปบ่อยๆ สินะ จะได้ชิน) แต่ในที่สุด ก็มีชายหนุ่มใจดีลุกให้หยกนั่ง คงทนดูหยกเหวี่ยงไม่ไหวสินะ ขอบคุณมากมายค่ะ

ตอนลงรถนี่กลายเป็นคนกล้ามเนื้ออ่อนแรงเลยแหละค่ะ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวสุดๆ แบบเกร็งมาตลอดทาง ฝ่ามือนี่แดงพร้อมกับตุ่มน้ำใสๆและยังคงดมยาต่อไป

แต่ถามว่าชอบไหม ชอบมากค่ะ แปลกมากที่การเดินทางลุยๆแบบนี้ มันสนุกอย่างบอกไม่ถูกและรู้สึกได้ถึงการสัมผัสประเทศศรีลังกาจริงๆ หากหยกมีโอกาสได้ไปเยือนศรีลังกาเป็นครั้งที่ 3 จะยังคงโดยสารด้วยรถโดยสารเหล่านี้ต่อไป